Alcatraz, Chinatown en lovely Texans!

Na onze natte dag gisteren, hoopten we op een droge dag vandaag! En om jullie niet langer in spanning te houden..we hebben het vandaag droog gehouden!

Vanochtend scheen heerlijk het zonnetje en was het weer eens tijd om te skypen met het thuisfront. Blijkbaar missen wij het goede november-weer in Nederland!
Tijdens het skypen hadden we croissantjes gemaakt. Helaas waren deze niet helemaal gelukt, aangezien ze nog niet helemaal ontdooid waren. Danny, je moet de volgende keer toch nog maar een keer laten zien hoe het moet! :p Ook hebben we in de camper een ongelooflijk irritante rookmelder, die om het kleinste beetje rook al afgaat. Dit keer was Ilse het zo zat, dat ze de batterij eruit haalde! Zo, eindelijk rust!

Na alle dingen die we moesten doen (skypen, wasje draaien, opruimen etc.) was het tijd om de stad in te gaan. Vandaag stond Alcatraz op het programma! Kristel en Niels bedankt voor de tip ;) Alcatraz is de bekendste gevangenis in de USA, dat bekend staat als de zwaarst bewaakte gevangenissen in de geschiedenis. Of het zo zwaar bewaakt was viel nog te betwijfelen want de locatie van deze gevangenis heeft alles te maken dat er nog nooit iemand levend en succesvol ontsnapt is uit Alcatraz. De locatie van Alcatraz is namelijk een eiland op zee! Gevangenen die probeerde te ontsnappen kwamen nooit aan op de bay van San Francisco.

Maar voordat onze avondtour naar Alcatraz kon beginnen zijn we nog naar Fisherman’s Warf geweest. Een pier vol met eettentjes en winkeltjes. Erg gezellig! Na wat rondgeneusd te hebben in een kerstwinkel, schoenenwinkel en een winkel voor linkshandige mensen (jaja Ilse Maas is echt iets voor jou), zijn we teruggegaan naar de pier waar we op de boot moesten stappen. ‘Slim’ als wij waren gingen wij gelijk in de rij staan waarmee we in de boot konden stappen, alleen moesten we nog wel even ons kaartjes ophalen die we via internet hadden besteld! De aardige kaartjesscheurman was wel zo lief dat we niet weer achteraan moesten aansluiten, maar achteraf was het toch niet meer nodig want er stond geen rij meer! We waren dus de laatste die de boot op gingen.

Eenmaal aangekomen op Alcatraz island, volgden we eerst een gids die ons wat vertelde over schipbreuken. San Francisco is een plek waar heel veel boten aanmeren, maar door de mist die er heel vaak hangt niet de veiligste haven is. Uiteindelijk bracht de gids ons naar de douches waar alle gevangenen voor het eerst arriveerde voor een grondige check-up. Gelukkig hadden wij die grondige check-up niet nodig en kregen we hier ons materiaal voor de audiotour. Ze hadden zelfs de Nederlandse versie, dus deze namen we! Echter, Cheryl hoefde maar de trap op te gaan voor het eerste verhaal en ze wist al dat ze toch de Engelse tour wilde hebben. Gelukkig was dit geen enkel probleem. Ieder ging een beetje z’n eigen weg en we zagen alle cel blokken, die bekende namen hadden als Broadway en Times Square. We kwamen ook bij de isoleercellen, waar onder andere de bekendste ‘ bewoner’van Alcatraz in heeft gezeten, Mr. Al Capone.

De tour was bijzonder goed te volgen en had een logische route, waarin interessante verhalen werden verteld door officers uit die tijd en gevangenen zelf. Een van de interessantste verhalen waren de ontsnappingsverhalen. Drie gevangen was het gelukt om met een lepel, de muur van Alcatraz te doorboren en via een buizensysteem buiten de gevangenis te treden. Nu moesten ze alleen nog van het eiland af. Tot op de dag van vandaag is er geen spoor van ze te bekennen en weet niemand of ze daadwerkelijk zijn ontsnapt of dat de zee hun ontsnapping onmogelijk heeft gemaakt. Na een souvenir gekocht te hebben en een discovery film gezien te hebben, was het tijd om terug naar de bewoonde wereld te gaan.

Tijd voor chinees! En wel voor Chinatown chinees. En wat had Cheryl hier naar uitgekeken. We wisten alleen nog niet welke chinees. Omdat het flink was afgekoeld besloten we een taxi te nemen en hebben de taxichauffeur gevraagd om ons te droppen bij het beste chinese restaurant in town. En dat heeft hij zeker gedaan! We hebben gegeten bij met een Michelin-ster aanbevolen restaurant, R&G restaurant. We wisten niet wat we daar aantroffen, wat een drukte! Gelukkig hadden ze nog een plaatsje voor ons, mooi want we hadden trek! Cheryl ging voor de eend met bami en garnalen en Ilse ging voor heerlijke groente en nasi goreng. We hadden nog maar net de menukaart afgegeven of het eten werd al geserveerd. Vier borden vol met eten! Veels te veel natuurlijk en we besloten om het eten in een doggy-bag mee naar huis te nemen.

Hierna was het tijd voor een drankje. We waren hier iets beter op voorbereid en hadden al een leuk tentje uitgezocht. De taxi bracht ons hierheen, maar wat bleek…de tent was dicht! Tja we hadden het ‘ iets’ beter uitgezocht! Uiteindelijk zijn we aan de overkant van de straat beland in een tent dat leek voor studenten. Hier zijn we in gesprek gekomen met John en Jo uit Houston, Texas. Wat een gezellige, lieve mensen! We werden gelijk uitgenodigd om ze op te zoeken als we in Houston zijn. Na een drankje, zijn we met hun meegegaan naar de Cellar. Best een leuke tent, als het vol zou zijn. Helaas, op zondagavond was hier geen kip! Toch zijn we hier even gebleven en erna was het voor ons tijd om naar huis te gaan. John en Jo waren ook nog zo aardig om ons af te zetten bij BART station dus we konden snel op de trein stappen. Met hangende oogjes typen we toch nog even dit bericht. Nu gaan we lekker slapen want morgen (vandaag bij jullie) is onze laatste dag in San Francisco!

Als laatst wilen wij jullie allemaal bedanken voor jullie lieve berichtjes!