New Orleans, Wakulla Springs & Daytona Beach

Afgelopen maandagavond, tijdens pakjesavond, wilden we gaan eten in het restaurant van verre familie van Cheryl. Helaas kwamen we erachter dat ze op maandag gesloten zijn. Domper dus! We besloten alsnog uiteten te gaan dus gingen we naar downtown New Orleans. We hadden al van meerdere mensen gehoord dat French Quarter een erg leuke en mooie buurt is in New Orleans. Dat wilden we natuurlijk met eigen ogen zien! Nadat we eindelijk een parkeerplaats hadden gevonden waarin we pasten, liepen we French Quarter in. Nu op zoek naar een gezellig restaurant. De straten waren niet breed, de gebouwen waren in art deco stijl en er stonden veel mensen op straat om ons ergens naar binnen te krijgen. Ook waren er verschillende gentle man clubs, zeg maar de stripclubs van Amerika. Wij dachten dat Amerika geen rosse buurt had, maar French Quarter is er zeker wel een! Uiteindelijk hebben we een leuk restaurant gevonden, waar we op het balkon gegeten hebben. Tenminste totdat het begon te regenen. Toen zijn we maar snel naar binnen verkast. En vele andere gasten volgden.

De volgende dag hebben we een beetje uit kunnen slapen. Helaas was het nog steeds regenachtig. En het zag er niet naar uit dat dit snel ging veranderen. Op de camping kregen we een gratis ontbijt, dus dat wilden we weleens proberen. Helaas verder dan een muffin en een kopje thee kwamen we niet. Echter was dit niet erg want Cheryl wilde toch graag haar verre familie ontmoeten en we besloten om alsnog naar het restaurant te gaan. Dit keer niet voor een diner maar voor een lunch. We reden naar Restaurant des Familles, dat net buiten New Orleans lag. Van buiten zag het restaurant er schattig uit, waar je in de zomer heerlijk buiten kon zitten. We gingen naar binnen en werden vriendelijk begroet door een van de medewerkers. Al snel zag Cheryl haar verre familielid, Brooke. Zij is het nichtje van Cheryls oom, die we hebben bezocht in Palm Springs. We gingen aan tafel en niet veel later hadden we een heerlijke lunch op tafel staan. Het restaurant zag er vanbinnen erg gezellig uit, al helemaal in de kerstsfeer. Buiten lag er zelfs een moeras, waar ook alligators in zwommen. Helaas hebben we er geen gezien. Brooke kwam nog even bij ons aan tafel zitten om kennis te maken. Ook al kenden we elkaar niet, het was erg gezellig en totaal niet ongemakkelijk. Brooke haalde haar man uit de keuken, zodat we ook kennis met hem konden maken. Brooke en haar man, Bryan, hebben twee jaar geleden het restaurant gekocht en zijn sindsdien zo’n zes dagen in de week zoet met het restaurant. Na de lunch was het alweer tijd om afscheid te nemen, want we moesten nog zo’n vijf uur rijden.

Op weg naar Panama City, Florida, reden we snel door nog twee andere staten heen, namelijk Mississippi en Alabama. Helaas hebben we geen tijd om langer in deze staten te blijven. We moeten snel door naar Florida. Eenmaal aangekomen in the sunshine state, regende het pijpen stelen. Welcome in Florida!
In de avond arriveerden we dan eindelijk in Panama City. We verbleven daar in een state park, een natuurgebied dat onderhouden wordt door de desbetreffende streek. We gingen op zoek naar onze plek, maar in het donker konden we het niet gemakkelijk vinden. We zagen wel een huis middenin het park. Cheryl ging door de stromende regen naar het huis en klopte aan. Gelukkig opende een vriendelijke man de deur en legde precies uit waar we moesten zijn. Ilse moest haar best doen om niet over de kikkers heen te rijden, maar uiteindelijk kwamen we dan goed aan op onze campingspot.

Woensdagochtend ging de wekker alweer om 06.00 uur. We moesten alweer zo’n zes uur rijden en gingen voor de laatste keer naar een andere tijdzone. Onderweg wilden we nog een stop maken bij de Wakulla Springs in de buurt van Tallahassee. Tegen 11.00 uur arriveerden we in het park. Helaas scheen deze dag de zon ook niet, maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben een boottocht gemaakt op de rivier en hebben enorm veel verschillende vogels gezien, de eerste alligators en zelfs een aantal mantees, zeekoeien! Het water in de springs is het hele jaar door rond de 20 graden. Daarom leven er ook zoveel dieren. Toch was het voor ons te koud om te zwemmen. Na de boottocht zijn we verder gereden. We moesten voor 20.00 uur bij het Ocala Forest zijn. In dit bos ligt onze volgende camping.

We arriveerden ruim op tijd voordat de poort dicht ging en de ranger legde ons uit wat er allemaal te doen was in het park. In dit park waren ook springs te vinden en deze waren gemakkelijk te vinden via een aantal trails. Toen we onze RV geparkeerd hadden zijn we deze trails gaan lopen. Door de rimboe liepen we door het bos. Al snel kwamen we uit bij een spring dat enorm veel op een zwembad leek, maar dan met visjes en plantjes. Hier mocht je ook daadwerkelijk zwemmen, maar omdat het nog steeds geen mooi weer was, hebben we dit aan ons voorbij laten gaan. We liepen door naar de volgende trail. Deze kwam uit bij een brug. Vanaf de brug kon je in het water kijken en daar zag je luchtbellen vanuit de springs komen. We liepen nog een stukje door en kwamen uit bij de andere campground. Hier ontmoeten we Romey, een wat oudere man die alleen op vakantie is. Na een gezellig praatje gemaakt te hebben liepen we snel weer terug, voordat het donker werd.

Donderdag was het tijd voor het strand! We reden naar Daytona Beach. Helaas was het niet echt strandweer, maar niks kon ons tegenhouden. We konden zelfs met de RV op het strand parkeren! Snel bikini aan en we liepen het strand op. Mensen dachten dat we gek waren..het waaide ook aardig hard. Ilse besloot om snel de zee in te rennen. En wonder boven wonder viel het heel erg mee hoe koud het water was. Het water was zelfs warm. Dus heerlijk de hele middag in de zee gedobberd. Aan het eind van de middag werd het toch wel wat koud en bewolkt, dus we besloten snel het strand te verlaten en te verruilen voor een heerlijke warme chocomelk bij de Starbucks.
Nadat we weer opgewarmd waren, was het tijd om te vertrekken naar de tante van Cheryl. Daar aangekomen stond het eten al klaar. Indonesische gado-gado met een Nederlands tintje. Cheryls tante was enorm blij om ons te mogen ontvangen. We hebben heerlijk gegeten en gezellig gekletst. Daarna was het tijd om foto’s te bekijken en wat familieverhalen te delen. Hierna was het tijd om onder de wol te duiken. De volgende dag was het alweer tijd om naar Orlando te vertrekken, waar natuurlijk de pretparken voor de komende dagen op het programma staan!